Kuchnia francuska, według krytyków, uchodzi za najlepszą na świecie. Jest kolebką sztuki kulinarnej i rajem dla kucharzy. Należy do niewielu krajów, które są w pełni samowystarczalne. Dzieje się tak za sprawą położenia geograficznego: dostęp do morza i oceanu, a także licznych rzek powoduje, że w kuchni nie brakuje ryb słono - i słodkowodnych, owoców morza, skorupiaków, mięczaków, no i... żab. Działanie trzech stref klimatycznych decyduje o tym, że lata są ciepłe, a zimy łagodne, co sprzyja uprawie roślin i hodowli zwierząt. Francuzi wyhodowali nawet specjalną rasę krów przeznaczonych tylko na mięso. Bogactwo warzyw, owoców oraz najlepsze wina ukształtowały tę bogatą i smaczną kuchnię. Francuscy kucharze co do szczegółu opanowali sztukę kulinarną. I choć współczesny nowy
trend młodych kucharzy różni się od prawdziwej starofrancuskiej kuchni, to jest nadal arcydziełem i sztuką nad sztuki.
Starofrancuska „haute cuisine" opierała się głównie o ciężkie i zawiesite sosy ze śmietany, mąki i masła; potrawy były wysokokaloryczne i ciężkostrawne, zawierały także wyszukane składniki, jak na przykład trufle. Współczesna sztuka kulinarna, czyli „nouvelle cuisine" jest zupełnie inna. Młodzi francuscy kucharze obecną nową kuchnię francuską opierają na delikatnych sosach, nie niszczących smaku potrawy i nie tłumiących jej. Sosy sporządzane są głównie z soków mięsnych, ziół i przypraw. Inne cechy współczesnej kuchni francuskiej to czas gotowania, smażenia i duszenia,
który jest bardzo krótki, aby zachować wartość odżywczą produktów. W „nouvelle cuisine" panuje zasada „jakość przed ilością", co oznacza skromne porcje, ale za to najwyższej jakości oraz artystycznie przystrojone. Te zasady obowiązują głównie w restauracjach, w których potrawy wydawane są niemal o każdej porze dnia. Co innego jednak restauracja, a
co innego domowe zacisze...
A co skrywają kulisy domowego zacisza?
Według przeciętnego Polaka, Francuzi mają dosyć dziwny styl odżywiania i niejednemu z nas ciężko byłoby się
odnaleźć wśród francuskich nawyków żywieniowych. Dzień zaczyna się od pierwszego śniadania o ósmej rano, na które tradycyjnie podawana jest bułka paryska lub bagietka z dżemem, maczana w kawie z mlekiem. Następnie o 12 w południe spożywa się drugie śniadanie składające się zazwyczaj z zimnej przystawki, ciepłego dania i deseru. Najważniejszy posiłek dnia, czyli obiad zaczyna się o godz. 20, a w Paryżu nawet i później, i trwa do późnej nocy. Rozpoczyna się on gorącą przystawką, następnie podawana jest zupa, danie główne (często będące małym dziełem sztuki kulinarnej), sałata, półmisek serów i oczywiście deser.
Dlaczego w modzie?
Kuchnia francuska stała się tak popularna w dużej mierze dzięki samym Francuzom. Ich bogate tradycje (których notabene nie brakuje również Polakom) oraz nadzwyczajny stosunek do kuchni i samego aktu spożywania posiłków (traktowanych z dużo mniejszym namaszczeniem przez naszych rodaków) sprawiły, że sztuka kulinarna rozwijała się, za cel obierając doskonałość na każdym polu. Francuzi bardzo starannie dobierają produkty do każdego posiłku, menu
uzależniają od kalendarzowego święta, pory dnia, rangi uroczystości czy po prostu fantazji. Kuchnia u przeciętnego Francuza to nieodłączny element stylu życia, nie na darmo Francuzi stworzyli przecież rytuał mistrzowskiej kuchni oraz sztukę savoir-vivre’u.
Nie zapominajmy o winach.
Bardzo ważną rolę u Francuzów pełnią napoje, a konkretnie wina. Na co dzień nasi zachodni sąsiedzi piją mało znane marki win, najczęściej z jakiejś miejscowej małej winnicy, zaś od święta lepsze markowe i znane wina. Innymi typowo francuskimi napojami są koniak (Cognac), armaniak(Armagnac), Cidre - wino jabłkowe czy Calvados - jabłkowa wódka.
Wpływy kuchni francuskiej.
Każdy Francuz, bez względu na warstwę społeczną, potrafi z wielkim znawstwem rozprawiać na tematy kulinarne. Może stąd bierze się po części sława francuskiej kuchni, która promieniuje na cały świat. Możemy odnaleźć bardzo wiele wpływów tejże kuchni na naszą rodzimą. Weźmy chociażby sosy beszamel, vinaigrette, antrykot, kotlet panierowany, omlet, majonez; nie poznalibyśmy smaku tych potraw, gdyby nie przywędrowały do nas z Zachodu. Przy okazji wymienienia słynnych na cały świat sosów, warto wspomnieć, że francuscy kucharze przykładają tak wielką rolę do ich przyrządzania oraz niepowtarzalności, że stworzyli zawód kucharza specjalisty, tzw. „sosieur", do którego zadań należy
wyłącznie przyrządzanie bardzo wysokiej jakości sosów.
Spostrzeżenia
My, Polacy, jesteśmy trochę podobni do Francuzów, podobnie jak oni mamy bogate tradycje kulinarne, lubimy dobrze zjeść, często jednak przedkładamy ilość nad faktyczne wartości odżywcze. Może jednak powinniśmy bardziej zainteresować się naszą rodzimą kuchnią, tak jak Francuzi odnawiać stare przepisy, zamieniać tłuste i ciężkostrawne potrawy na lżejsze i równie smaczne. Współczesna polska kuchnia może przecież szczycić się smakiem przy zastosowaniu nowych technik kulinarnych, nowych przypraw, umiaru oraz eksperymentalego, duchowego podejścia do sprawy. Jak na razie jest ono nie zawsze najlepsze, choć widać niewielką poprawę w stosunku do lat ubiegłych. Należy
jednak wierzyć w powiedzenie „Polak potrafi", sam niejednokrotnie widziałem entuzjastów wspaniałej polskiej kuchni, którzy z dumą prezentowali na stołach Europy nasze ojczyste potrawy, wykonane zgodnie z duchem współczesnej sztuki kulinarnej. Swojskie może być równie dobre, co obce. Czy musimy się oglądać na żabie udka oraz inne, egzotyczne dla nas potrawy, które zwykło się uważać za szczyt wyrafinowania kulinarnego, skoro w obrębie naszych granic czekają
pokłady niewykorzystanych lub zapomnianych starych i smacznych przepisów, czekających na nadanie im nowego
szlifu? Pokażmy Europie blask „nouvell de polonaise" – odświeżone bogactwo i aromat tradycyjnej polskiej kuchni.
Rady
Jeżeli zdecydujemy się jednak na przyrządzenie francuskiej potrawy, prawdopodobnie zechcemy, by była ona jak najbardziej zbliżona pod względem smaku oraz wyglądu do inspirującego nasz zmysł kulinarny oryginału. Aby osiągnąć ten efekt, powinniśmy dowiedzieć się kilku rzeczy. A mianowicie: potrawa musi być estetycznie przyrządzona i podana,
przemyślana pod względem wykonania, pomysłowo i apetycznie ustrojona, oraz podzielona na niewielkie porcje(idziemy przecież z duchem czasu). Według nowych technik przyrządzania potraw w tej kuchni, zgodnie z oryginalnym przepisem, mięso może być jędrne i różowe przy kości (o ile ją w ogóle ma), warzywa lekko twardawe, sosy bardzo lekkie, na bazie soku mięsnego, ewentualnie z małym dodatkiem bulionu, tzw. FOND (raczej nie poleca się kostek rosołowych), z uwzględnieniem ziół i przypraw. W tej kwestii zalecana jest jednakże wstrzemięźliwość, Francuzi nie szafują bez potrzeby przyprawami! Nie ma natomiast w przepisach mowy o śmietanie, maśle czy mące. Jeżeli receptura pochodzi ze sprawdzonego i wiarygodnego źródła, powinniśmy użyć wszystkich podanych
składników. (Uwagi dotyczą nowej kuchni francuskiej, czyli tej po 1980 roku). Przepisu zaczerpniętego z czasopisma raczej nie należy traktować jako dobrego źródła podczas wykonania narodowej potrawy. Oliwy nie powinno się zastępować olejem, chyba że nie da się inaczej. Z kolei świeżych ziół i przypraw lepiej użyć mniej niż w przepisie, gdyż mają intensywniejszy aromat. Przyjmuje się, że 1 łyżeczka np. majeranku suszonego to około 1/3-1/4 łyżeczki świeżego.
Pamiętajmy, że w daniu nie może dominować smak przyprawy lub zioła.
Ciekawostki
v Czy wiesz, że jedną z najbardziej pożądanych ksiąg kucharskich, taką, o której marzy każdy kucharz, stworzył Francuz - Larousse Gastronomique? Zainteresowanym powiem, że jest to największe kompendium wiedzy kulinarnej, choć jak twierdzą krytycy, można się na niej wzorować tylko w sprawach kuchni francuskiej, ponieważ ze stron o kuchni polskiej wyczytujemy takie między innymi „ciekawostki”: s. 910 la'polonaise mówi, że nazwa
polskiej baby ziemniaczanej powstała od historii AliBaby i 40 rozbójników (ha, a to dopiero!), a jak nam wiadomo, nazwa ta pochodzi od niezwykle kształtnych, ale i niemałych pod względem gabarytów polskich wieśniaczek. Księga, oprócz kilku ciekawych niedorzeczności, charakteryzuje się niestety również niedostępnością w krajach Europy! Można Laroussa sprowadzić z Ameryki w wersji anglojęzycznej, ale cena takiego zakupu może odstraszyć niejednego zapaleńca sztuki kulinarnej.
v Francuz nie zasiądzie do stołu, jeżeli nie zobaczy na nim podanego odpowiedniego wina, ale także nie wypije samego wina, jeżeli nie będzie mu towarzyszyć jakaś potrawa.
v Przeciętny Francuz wypija rocznie około 100 litrów wina, w tym około 50 litrów to wino uznanej marki oraz zjada około 50 kg wołowiny rocznie.
Artykuł pochodzi ze strony: www.4smaki.com.pl
wtorek, 26 stycznia 2021
Kuchnia francuska
Jak tanim kosztem urządzić najprostszą wędzarnię
Potrzebna będzie stara metalowa beczka, cegły, stalowa rura i kolanko o średnicy 15 cm. Beczkę można zastąpić starą lodówką bądź stalową szafą.
Cała praca nie powinna zająć więcej, niż dwie godziny.
Miejsce na wędzarnie wybieramy tak, żeby między paleniskiem a komorą wędzarniczą była różnica poziomów, dla lepszego ciągu.
Długość kanału dymnego powinna wynosić około 3 metrów.
W dnie beczki za pomocą szlifierki kątowej i tarczy do metalu wycinamy otwór o średnicy około 15 cm.
Kopiemy w ziemi dołek 60 x 60 x 60 cm pod palenisko. Od niego – rowek, głębokości około 20 cm, żeby się zmieściła rura.
Palenisko wzmacniamy cegłami, z wierzchu pokrywamy blachą. Umieszczamy rurę w rowku, jeden koniec wkładając do paleniska. Drugi koniec podłączamy za pomocą kolanka do otworu w beczce.
Palenisko i rurę przysypujemy ziemią. To wszystko.
Mamy najprostszą, zupełnie podstawową wersję wędzarni. Można ją ulepszać wedle własnych upodobań. Warto pomyśleć chociażby o zadaszeniu na wypadek słoty.
Do zawieszania wędzonek w beczce można użyć prętów stalowych lub kraty i haków w kształcie litery S.
Z wierzchu beczkę można przykryć czystym namoczonym jutowym workiem albo płótnem. Odsłaniając i zasłaniając płótno, regulujemy temperaturę wewnątrz.
Nie będę za dużo pisał o wyższości domowych wędzonek nad kupnymi, o przyjemnych chwilach oczekiwania, o zapachach, łaskoczących podniebienie, ani o złocistym kolorze, miłującym oko...
Kto spróbował, ten wie, co mam na myśli, a kto nie wie, niech sam spróbuje...
Podaję przepis na domową kiełbasę wędzoną.
Składniki:
mięso chude wieprzowe ( łopatka) 2 kg;
mięso tłuste wieprzowe (podgardle) 1 – 1,5 kg.
Przyprawy:
sól do peklowania – 100 g, cukier – 1 łyżeczka, czarny pieprz mielony - 1 łyżeczka, ziele angielskie - ½ łyżeczki, goździki - ½ łyżeczki, tymianek – 1 łyżka, gałka muszkatołowa - ¼ gałki, owoce jałowca - 1 łyżeczka, czosnek- 5 – 6 dużych ząbków.
Jelita na kiełbasę (dostaniesz je w sklepie mięsnym).
Sprzęt:
Maszynka do mięsa;
Przystawka do robienia kiełbas - lejek do wypychania jelit (powinien być dołączony do maszynki do mięsa).
Przyprawy zmiel w młynku, gałkę zetrzyj na tarce, czosnek zgnieć.
Mięso pokrój na kawałki i zmiel w maszynce do mięsa z sitkiem o największych otworach. Przyprawy rozpuść w ½ szklanki przegotowanej ostudzonej wody i dodaj do zmielonego mięsa, dokładnie mieszając.
Do maszynki do mięsa w miejsce noża podłącz lejek do wypychania jelit.
Jelita przepłucz pod bieżącą wodą i nawlecz na lejek, zawiązując supeł na końcu. Farsz mięsny ponownie przepuść przez maszynkę, formując kiełbasę.
Na końcu jelita zawiąż supeł.
Uważaj, żeby nie wypychać zbyt mocno jelita – może pęknąć!
Długą kiełbasę podziel na pół, przekręcając kilka razy jelito. Każdą połowę znowu podziel na pół i znowu... aż otrzymasz kiełbasy odpowiedniej długości.
Kiełbasy przed wędzeniem zawieś w chłodnym przewiewnym miejscu na 10 – 12 godzin.
Wędź w gorącym dymie przy temperaturze 80° C przez 2 - 3 godziny.
Do wędzenia najlepiej nadaje się drewno liściaste – olcha, dąb, buk. Na koniec możesz dodać odrobinę owocowego, np. jabłoni.
Zaproś na degustację :)
Jeśli uważasz, że gotowanie to sztuka bądź więc artystą!
Zwracam uwagę, aby skupić się na uwydatnieniu składnika głównego potrawy, jego smaku, koloru, kształtu. Jeśli wszystkie składniki naszej potrawy są równie ważne zadbajmy aby znalazły się w równych proporcjach tak by zachować równowagę i aby żaden składnik nie dominował nad pozostałymi. I tutaj spójrzmy na charakter kompozycji posiłków tradycyjnej kuchni chińskiej. Kuchnia ta najwyżej ceni sobie różnorodność i specyficzne akcenty kontrastów i kolorów. Jeśli chcesz uniknąć monotonni przygotowywanych potraw zastosuj różne kształty, wzory użytych składników. Mięso, warzywa pokrój w paski, krążki prostokąty, kostki lub cokolwiek co podyktuje ci twoja wyobraźnia. Pamiętaj że tutaj nie ma miejsca na schematy i sztywność ram. Jesteś przecież artystą, a gotowanie to sztuka! Kolorystyka może być przyporządkowana jednej barwie, jednak ja osobiście wolę aby kolory kontrastowały ze sobą. Układając menu zadbaj o różne smaki dań stosując różne rodzaje mięs, warzyw oraz przypraw je tak aby obok kwaśnych znalazły się słodkie, a przy tłustych chude.
Podam ci przykładowe menu w tzw. wersji rodzinnej. Chociaż może wydać ci się nieco skomplikowane uwierz mi, że jest to stosunkowo bardzo proste menu. Nie ma problemu abyś zachwyciła takim menu swoją rodzinę, ale na razie potraktuj to jako treść teoretyczną naszych rozważań o sztuce (w pełnym słowa tego znaczeniu) chińskiego gotowania. Kiedy już udoskonalisz swoje umiejętności będziesz mogła/mógł przygotowywać podobne bez żadnych przeszkód.
Propozycja 1
Zimna przystawka:
Kaczka w kawałkach i młode ogórki w oleju z cebulką.
Danie gorące:
Karp w sosie słodko-kwaśnym, siekana wołowina z cebulą i pieczone krewetki z twarogiem i soją.
Zupa:
Zupa z drobiowych skrzydeł, szyjek lub łapek z dynią.
Deser:
Naleśniki słodkie z mąki ryżowej lub kukurydzianej.
Propozycja 2
Zimna przystawka:
Krewetki z mięsem z kraba, sałatka z zielonej papryki.
Danie gorące:
Szlachetna ryba w sojowym sosie, wieprzowina z krewetkami, kurczę z białą fasolą.
Zupa:
Rosół mun (z chińskich grzybów) lub innych niemniej szlachetnych.
Deser:
Owoce w cieście na słodko lub nie.
Jeśli nie chcesz stosować w menu przystawek, zimnych dodatków lub deserów nie ma kłopotu co powiesz zatem na:
Danie gorące:
Karp duszony w brązowym sosie, krewetki w pomidorach i golonka z soją.
Zupa:
Kurczak z mięsem szynki.
Wszystkim czytelnikom a zwłaszcza czytelniczkom różnorakich przepisów życzę by takie menu i doskonalsze naturalnie było dostępne zawsze i wszędzie.
Świat potraw anyżem i goździkami przyprawiany
Jest to przede wszystkim sól. Nie co inaczej wygląda cukier. Z przyzwyczajenia stosuję brązowy cukier trzcinowy, lub barwiony cukier lodowy. Pieprz także ma dwie odmiany - czarny i szlachetny biały. Jeśli ktoś miał do czynienia z kuchnią Sychuańską to pamięta charakterystyczny ostry smak potraw, a to za sprawą dodawania do oleju, w którym przygotowywane są potrawy właśnie pieprzu. W ten sposób przygotowywane są głównie ryby, inne morskie produkty i mięso.
Curry jest przyprawą mniej ostrą od pieprzu i stosowana jest przede wszystkim do dań mięsnych. Z kolei ocet winny dodawany jest do mięsnej zaprawy w celu zmiękczenia i ułatwienia organizmowi trawienia tłuszczu zawartego w potrawie. Pozbawia też ostrego zapachu przy potrawach z dziczyzny, ryb i tłustych mięs.
Są jednak przyprawy, których nadal nie ma ogólnie dostępnych w naszym kraju, wobec czego należy znaleźć dla nich odpowiednie substytuty. Chińską cebulę można z powodzeniem zastąpić młodą "cebulką dymką", imbir zaś polecam nabywać w korzeniach i samemu ścierać do potraw. Ma to też związek z tym, iż często stosujemy imbir siekany a nie w proszku. Możemy wówczas cieszyć się wspaniałym aromatem orientalnej potrawy.
Nauczmy się samemu przyrządzać słynną przyprawę "Pięciu Smaków" niezbędną każdemu doskonalącemu swe umiejętności w kuchni chińskiej.
Jest to mieszanka cynamonu, nasion kopru, lukrecji, anyżku i goździków zmielonych i wymieszanych w równych proporcjach.
Z innych przypraw będziemy musieli zrezygnować albo poszukać ich w dobrym sklepie z orientalnymi produktami lub sprowadzić z zagranicy. Jednak powiem na co warto zwrócić uwagę:
Glutaminian sodu jest przyprawą stosowaną do zup oraz sosów, smażonych potraw mięsnych itp. Są to takie maleńkie granulowane kryształki podobne do cukru.
Olejek sezamowy przyrządzany jest z pieczonego ziarna sezamowego. Bardzo silnie pachnie i doskonale podkreśla smak zimnych dań jarskich. Ale nie zapominajmy o potrawach gotowanych i farszach.
Sos sojowy zwykle są jego dwie odmiany - ciemny i jasny. Nadają potrawom charakterystyczną ciemną barwę. Można ten sos kupić w płynie, ale warto przyjrzeć się produktowi bliżej.
Pasta z soi stosowana przy potrawach z ryby, mięs i drobiu.
Oczywiście wymieniam tylko te najpopularniejsze. Przyprawy te jak każde inne stosujemy przed przyrządzeniem potrawy, w czasie gotowania, pieczenia lub smażenia, albo dodajemy na samym końcu nadając potrawie ostateczny smak i wygląd. O wszystkim decyduje charakter potrawy i Twój indywidualny gust.
Znacznie inaczej wygląda sprawa ze świeżymi produktami, które są powszechnie używane w kuchni. Do szczęścia niestety zabraknie nam kapusty YouCai, choć rzekoma "chińska kapusta" jest dostępna w każdym sklepie warzywnym. Zabraknie nam purpurowej rzodkiewki, manioku i chińskich ogórków o grubej, chropowatej skórce. Pocieszmy się zatem tym co polecają nam okoliczne sklepy.
wtorek, 5 stycznia 2021
Fenomen cateringów dietetycznych - czyli czy catering się opłaca? Na jaką skalę?
Fenomen cateringów dietetycznych
Usługi cateringowe wpisują się w szaleństwo branży gastronomicznej, w której zadbano o szczególny sposób podawania posiłków. Głównym zadaniem firm cateringowych jest więc uatrakcyjnienie potraw. Praca zgodnie z motywem lub tematem przyjęcia, nakrycie stołu, oświetlenie itp. to tylko niektóre z nich. Cateringi dietetyczne na tak dużym poziomie zwykle współpracują już z event planerami, którzy obsługują różne działy całej imprezy.
Jest to scenariusz w szerszym kontekście, ale istnieje również opcja dla firm cateringowych w domu. Takie usługi cateringowe są dość małe i działają lokalnie. Ich główny cel ogranicza się tylko do podawania posiłków, a niektóre mogą również służyć do gotowania potraw.
Spójrz teraz poza biznes cateringowy w domu, małe małżeństwa, przyjęcia i inne małe sektory prywatne. Zajrzyj na arenę sektorów rządowych, takich jak bankiety i ich regularnych wymagań dotyczących usług cateringowych. Możesz też rozważyć każdą dużą organizację, która poszukuje profesjonalnych firm cateringowych.
Jak wynajmują usługi cateringowe?
Czy szukają firm cateringowych? Odpowiedź brzmi nie. Nie szukają firm, ale zamiast tego ogłaszają najnowsze przetargi cateringowe, aby firmy cateringowe mogły je wypełnić i złożyć ofertę. Zatwierdzona oferta cateringowa jest następnie zawierana. W dzisiejszych czasach zdobywanie kontraktów poprzez przetargi cateringowe to wielki biznes.
Najlepszy sposób na wypełnienie ofert cateringowych - wypełniając najnowsze przetargi cateringowe na całym świecie, każdy catering pozostaje w dylemacie, w którym kierunku powinien się poruszać. Czy większy nacisk należy położyć na koszt, czy na jakość. Aby odpowiedzieć na to pytanie, znajdź obszar swojej specjalizacji. Sprawdź, dlaczego obecnie Twoi klienci uwielbiają Twoje jedzenie i usługi. Umieść swoje informacje w umowie cateringowej wokół tego.
Jeśli podajesz wysokiej jakości jedzenie po bardzo niskiej cenie i podajesz to samo w propozycji cateringu, to nie zadziała. Podobnie, jeśli podajesz wysokiej jakości żywność ekologiczną, a Twoje wyceny są zbyt wysokie, prawdopodobnie również Twoja oferta cateringowa nie zostanie zaakceptowana, ponieważ ktoś inny mógł podać niższą cenę niż Ty przy tej samej jakości. Musisz więc wziąć to wszystko pod uwagę przed wypełnieniem oferty.
Musisz poszukać różnych opcji, aby poprawnie przedstawić ofertę cateringową. Zważ obie strony. Upewnij się, że Twoja oferta nie jest ani zawyżona, ani najtańsza. W obu skrajnych przypadkach kosztowych nie masz szans na wygranie oferty.
Jeżeli jakość żywności i surowców jest na najwyższym poziomie i dzięki temu podajesz wyższą cenę, to musisz ją uzasadnić umową cateringową.
Wszelkie roszczenia zgłoszone przez Ciebie w ofertach muszą być poparte odpowiednimi dokumentami i należy podawać tylko autentyczne informacje, ponieważ każda niezgodna z prawem reklamacja może narazić Cię na ryzyko nieotrzymania oferty cateringowej. Musisz wybrać najnowsze oferty cateringowe zgodnie ze swoimi umiejętnościami.
Jak znaleźć najnowsze oferty cateringowe?
Istnieje wiele stron internetowych, które zawierają najświeższe informacje o wszystkich zamkniętych, otwartych i najnowszych przetargach cateringowych. Regularnie odwiedzaj te strony internetowe, aby być w kontakcie z nowymi przetargami i branżą.
Musisz zarejestrować się na tych stronach, aby otrzymywać najnowsze informacje o przetargach na catering.
Sprawdź gazety, które publikują przetargi. Wszystkie gazety mają specjalne sekcje dotyczące ofert opublikowanych w określonym dniu. Musisz to wiedzieć i regularnie sprawdzać.
Rozwiń relacje z nabywcami. Kupujący powinni wiedzieć, jakiego rodzaju usługi wysokiej jakości świadczysz i czym różnią się one od innych.
Utrzymuj regularny kontakt z tymi kupującymi.
Bądź konkurencyjny na rynku i zaznacz swoją obecność dzięki swoim usługom, aby wygrywać przetargi na catering.
Catering dietetyczny to lepsza opcja na rozpoczęcie biznesu na dużym i małym poziomie. Bogate usługi cateringowe są bardzo poszukiwane. Oprócz tego można również znaleźć oferty cateringowe dla biznesu na dużą skalę.
