Wschodzi szybko, potem jeszcze szybciej dorasta - zbierać ją można już po 6 tygodniach od siewu. Jest wydajna - jedna roślinka dostarcza liści na kilka sporych porcji.
Smak ma zdecydowany. Jej ciemnozielone, nieduże, poszarpane liście kryją w sobie całe bogactwo wyrazistych nut - od pieprzu poprzez chrzan, na orzechach i aromacie świeżo skoszonej trawy kończąc. A może Ty odkryjesz w niej coś jeszcze? Ona ma po prostu ma charakter!
Rukola, bo o niej mowa, zwana też rokiettą siewną to bardzo miłe ziółko. Doda smaku każdej mieszance sałat liściastych. Jest również przepyszna doprawiona tylko oliwą i octem balsamicznym lub sokiem cytrynowym. A wymieszana z radicchio, roszponką i świeżymi ziołami, doprawiona również oliwą i octem, to doprawdy coś, co wielu wprawi na dłuższą chwilę w błogi stan.
Dodaje werwy wielu sałatkom, komponuje się świetnie z serami (feta, parmezan, ser kozi, gorgonzola, rokpol, camembert, brie), orzechami (najlepiej wcześniej uprażonymi, by jeszcze bardziej swoim aromatem cieszyły nozdrza, a smakiem podniebienie), owocami cytrusowymi (bez skórek, wyfiletowanymi dokładnie). Pasuje rewelacyjnie do suszonej szynki parmeńskiej i innych w jej typie (kilka słodkich i delikatnych fig rozkosznie się z nimi połączy), pieczonego mięsa kurczaka lub indyka (nabierze pikanterii i wyrazu), grillowanych warzyw (ach! jak feeria smaków i aromatów, kolorów też!). Przepisów kulinarnych z użyciem rukoli jest coraz więcej. Ale tylko dobre przepisy gwarantują wyśmienity smak i aromat.
Z makaronem (z serkiem mascarpone i bazylią), na pizzy (z szynką lub pomidorami i czosnkiem) czy w risotto (w klasycznym, bo jest najpyszniejsze, które ewentualnie można wzbogacić kieliszkiem wermutu - ja lubię dodawać słodki). Na kanapce z ciabatty (pod nią mozzarella lub plaster wędzonej w zimnym dymie wędliny) czy w awanturce twarożkowej. W sałatce z gruszkami (serem pleśniowym i orzeszkami też) lub z pomidorami (tylko oliwa i ocet balsamiczny, szczypta pieprzu świeżo zmielonego i nic więcej). Doprawdy mało jest potraw (z wyjątkiem słodkich deserów i wypieków), gdzie jej dodatek nie jest mile widziany. Eksperymentować można więc bez ryzyka. I warto!
Ten pierwszy raz
Lubię ją. Bo chociaż to ziółko pospolite, by nie powiedzieć chwast (we Włoszech rośnie dziko dość powszechnie), to smak ma arystokratyczny. Gorzkawa nuta nie każdemu może się od razu spodobać. Więc jeśli próbujesz jej po raz pierwszy - a nie przepadasz za bardzo zdecydowanym smakiem, w którym dominuje gorzkawa nuta - wymieszaj ją z inną sałatą. Możesz też przygotować rukolę jak szpinak - wtedy nie będzie tak wyrazista, a Ty oswoisz się z jej niepowtarzalnym smakiem. Bo co tu dużo gadać, jej gorzki smak za pierwszym razie może nie zachwycić, a przecież nie można popełnić błędu i zniechęcić się za pierwszym razem do tego ziółka! Bo to arystokratyczne ziółko i swoje wymagania ma. Nie oddaje się każdemu od razu za pierwszym razem...
Także na Twojej działce lub balkonie
Od lat gości na stołach Ameryki Północnej oraz Anglii i Francji. I właśnie Francji zapewne zawdzięczany dzisiejszą modę na rukolę na naszych stołach.
Jada się nie tylko listki, do potraw można dodawać kwiaty, a w Indiach, Grecji, Francji i Hiszpanii nasiona rukoli są używane jako pikantna przyprawa. Cóż nam przeszkadza i tego spróbować? Chyba już nic, bo dzięki modzie i nasiona, i sadzonki, i w końcu samą rukolę można już powszechnie dostać. Coraz częściej można ją spotkać nie tylko w supermarketach, ale także w zwykłych warzywniakach i na targowych straganach. Oraz na... balkonach i działkach. Bo to mało wymagająca roślinka. Udaje się świetnie nawet w trudnych warunkach - na mało żyznej glebie i w miejscach, gdzie słońce nie jest częstym gościem.
W skrzynce na balkonie po kilku tygodniach od zasadzenia będą na nas czekać pierwsze listki. Z jednej roślinki otrzymamy kilka porcji - obrywać należy bowiem dolne listki, pozwalając by górne nadal rosły.
Ja więc ją uprawiam na balkonie. I mówię Wam, ma smak dużo bardziej zacny niż rukola, która wcześniej rosła pod folią i którą można kupić w supermarketach.
Na zakupach
Jeśli kupujesz rukolę zwróć koniecznie uwagę, czy listki są jędrne, mają świeży, soczyście ciemnozielony kolor i nie mają śladów więdnięcia.
Najlepsza jest rukola bezwzględnie świeża - można ją przechowywać maksymalnie kilka dni od momentu zerwania - najlepiej w hermetycznym opakowaniu, lub zawiniętą w wilgotny papier na dole lodówki. Oprócz tego, że smakuje w sposób bardzo wybitny, to dodatkowo cudnie się prezentuje na talerzach. Kilka listków rukoli, kawałki pomidora to najprostszy i jeden z najgenialniejszych sposobów na dekorowanie potraw.
Niezłe z niej ziółko, nieprawdaż?
wtorek, 31 sierpnia 2021
Rewelacyjne listki!
Zioła kuchni śródziemnomorskiej
Bouquet Garni - to zestaw ziół który przeważnie składa się z następujących ziół:
- pietruszka
- tymianek
- liść laurowy
- rozmaryn
- majeranek
Zestaw takich ziół można kupić w saszetkach podobnych do torebek herbaty, ale można też świeże zioła związać nicią przed dodaniem do potrawy i wyjąć pod koniec gotowania.
Bazylia - Bazylia jest podstawowym ziołem kuchni śródziemnomorskiej. Popularna szczególnie w kuchni włoskiej. Bazylia nadaje wspaniały smak i aromat warzywom, szczególnie:
- pomidorom
- bakłażanom
- kabaczkowi
oraz serom.
Dodając bazylie do oliwy z oliwek uzyskamy doskonała przyprawę.
Koper - Koper jest bardzo popularny w kuchni regionu śródziemnomorskiego. Lubią go szczególnie Grecy i Turcy. Przyprawia się nim potrawy z kurczaka, ryb, ryżu i potrawy duszone.
Mięta - Mięta należy do najstarszych i najpopularniejszych ziół. Grecy kroją miętę i dodają ją do duszonych warzyw i potraw z ryb. Turcy przyprawiają miętą potrawy na bazie jogurtu oraz herbatę i zimne napoje.
Rozmaryn - Rozmaryn jest dość powszechny na całym obszarze śródziemnomorskim. Nadaje oryginalny smak potrawom mięsnym.
Szałwia - Szałwia pochodzi z północnej części regionu śródziemnomorskiego. W niewielkiej ilości dodaje się ją do mięs i dziczyzny. Nadaje też ciekawy smak wątróbce.
Estragon - Estragon szczególnie cenią Francuzi w swojej kuchni. Dodają go w sporej ilości do potraw z jaj, kurcząt, łososia i pstrąga. Estragon nadaje bardzo ciekawy smak majonezom i sosom na bazie majonezu.
Kolendra- Popularna na wschodzie regionu śródziemnomorskiego. przyprawia się nią pod koniec gotowania zupy, gulasze, sosy, sałatki i dania na bazie jogurtu.
poniedziałek, 30 sierpnia 2021
Karczoch i jego właściwości
W lecznictwie karczoch jest wykorzystywany od początku dwudziestego wieku . Karczoch pochodzi z wybrzeży Morza Śródziemnego , a obecnie uprawiany jest w prawie wszystkich krajach zachodniej Europy.
Karczoch ma grubą, żebrowana łodygę, jego wysokość dochodzi nawet do półtora metra. Spożywa się dno karczocha oraz łuski okrywy niedojrzałych kwiatostanów.
Właściwości zdrowotne mają liście i kwiaty karczocha, które są bogate w :
- kwas jabłkowy
- kwas mlekowy
- kwas cytrynowy
- flawonoidy
- cynarynę
- sole potasu
- sterole
- garbniki
- witaminę A
- wszystkie witaminy z grupy B
Karczoch zwiększając wydzielanie żółci chroni i regeneruje w ten sposób wątrobę .
Inne ważne właściwości karczochów :
- obniża poziom cholesterolu
- obniża poziom kwasów tłuszczowych
- silne działanie moczopędne
Karczochy powinny szczególnie spożywać osoby cierpiące na schorzenia nerek i wątroby.
Przepis na potrawę z karczochów :
Karczochy w sosie czosnkowym
Składniki:
* 4 duże kuliste karczochy
* sól , biały pieprz
* 350ml kwaśnej śmietany
* 2 duże cebulę
* 1 łyżka octu winnego
* 4-6 posiekanych ząbków czosnku
Sposób przygotowania :
Odetnij łodygi karczochów tak, by stabilnie leżały na talerzu. Włóż karczochy do wrzącej wody tak, żeby były częściowo zanurzone i gotuj do miękkości. Karczoch jest miękki, jeżeli można łatwo odgiąć liść zewnętrzny. Wyjmij karczochy z wody, odstaw do wystygnięcia.
Przygotuj sos :
Wymieszaj razem śmietanę, cebule, czosnek oraz ocet.
Z karczochów wyjmij środkowe liście, zostawiając tylko zewnętrzne. Usuń niejadalny środek, odsłaniając dno. Połóż karczocha na talerzu nalej sos do środka. Karczocha jemy odrywając liście i maczając je w sosie.
Smacznego :)
Na co pomaga dziurawiec i mięta?
Dziurawiec jest wieloletnią rośliną zielną, która należy do rodziny dziurawcowatych. Rośnie do wysokości 30-60 cm. Dziurawiec zwyczajny rośnie w lasach mieszanych, polanach, w zaroślach, na łąkach ugorach i przydrożach. W Polsce można go spotkać na niżu i w niższych położeniach górskich.
Dziurawiec zawiera do 12 % garbników, hiperynę i hiperycynę, hiperozyd, azulen, olejek eteryczny (do 0,3%), żywicę (17 %), antocyjany (do 6 %), saponiny, witaminę C i karoten.
Preparaty z dziurawca mają działanie ściągające i przeciwbakteryjne, stymulują także regeneracje tkanek. Wewnętrznie stosuje się go w zapaleniach jelit, a zewnętrznie przy oparzeniach oraz zapaleniach jamy ustnej.
Dziurawiec zwyczajny jest bardzo popularnym środkiem leczniczym w lecznictwie ludowym. Stosuje się go przy biegunkach, schorzeniach żołądkowo-jelitowych, schorzeniach dróg oddechowych, schorzenia wątroby, schorzeniach nerek, jako środek tonizujący w schorzeniach sercowo-naczyniowych, jako środek przeciwkrwotoczny, przy krwawieniach macicznych, jako środek przeciwglistniczy, antyneuralgiczny, przeciw histeriom, bezsenności, epilepsji, paraliżom.
Używany jest także do leczenia zapalenia gardła, zapalenia żołądkowo-jelitowego, a także do leczenia żylaków odbytu.
Z dziurawca zwyczajnego przygotowuje się też odwar, w którym kąpie się dzieci ze skazą, gruźlicą skóry, wysypką, owrzodzeniem. Przy schorzeniach gruczołów mlecznych przykłada się kompresy z odwaru dziurawca. Do leczenia czerwonki i gruźlicy kości używa się korzeni dziurawca.
Napar z dziurawca na bóle wątroby
2 łyżki stołowe dziurawca zalej 2 szklankami wrzącej wody. Doprowadź do wrzenia, a następnie odstaw na 10 minut pod przykryciem. Pij 1/2 szklanki przecedzonego, gorącego naparu 3 razy dziennie przed jedzeniem.
Olej z dziurawca na oparzenia i bolące rany
Zmiażdżyć szklankę ziela dziurawca, aż pokaże się sok. Przełóż papkę do naczynia, dolej szklankę oliwy z oliwek. Odstaw na 10 dni w chłodne miejsce. Olej stosuj na oparzenia i bolące rany.
Mięta pieprzowa i jej właściwości
Mięta pieprzowa jest rośliną uprawną, którą wyhodowano w Anglii w XVII wieku. Mięta pieprzowa jest mieszanką dziko rosnącej mięty nadwodnej i także dzikiej mięty zielonej.
Mięta pieprzowa to wieloletnia roślina z rodziny wargowych. Uprawia się najczęściej dwie odmiany mięty pieprzowej:
- mięta o łodygach i nerwach czerwonofioletowych
- mięta o łodygach i nerwach jasnych.
Mięta pieprzowa wydziela bardzo intensywny zapach.
Mięta pieprzowa zawiera olejek eteryczny w ilości do 3,5 procent.
W skład olejku eterycznego wchodzą:
- mentol i menton
- cyneol
- mentofuran
- tymol
- karwakrol
- seskwiterpeny
Olejek ten charakteryzuje się chłodzącym i silnym smakiem oraz przyjemnym aromatem.
Zastosowanie mięty pieprzowej
W medycynie mięta stosowana jest jako środek przeciwbólowy w infekcjach jamy ustnej do płukania.
Mentol, który otrzymuje się z olejku eterycznego mięty pieprzowej stosuje się jako środek do dezynfekcji i przeciwko wszelkiego rodzaju zapaleniom.
Liście mięty pieprzowej wykorzystuje się w produkcji leków polepszających trawienie, przeciw nudnością, skurczom jelit. Mięta ma działanie żółciopędne.
Wypicie naparu z mięty przynosi ulgę przy bólach żołądka.
Miętę pieprzową wykorzystuje też przemysł spożywczy m.in. do aromatyzacji napojów, wyrobów cukierniczych czy też wódek.
Przepis na potrawę z miętą
Baranina Duszona z Miętą
Składniki:
80 dag baraniej łopatki
1 łyżka mąki
4 łyżki oleju
3 cebule
1 łyżeczka kminku
1 łyżeczka suszonej mięty pieprzowej
1 łyżka winnego octu
2 ząbki czosnku
sól, pieprz, mielona słodka papryka
Sposób przygotowania:
Mięso oddziel od kości i pokrój na niewielkie kawałki. Posól, oprósz mąką i podsmaż na rozgrzanym oleju. Następnie dodaj posiekany czosnek, pokrojoną cebulę,kminek, sól, pieprz i słodką paprykę. Dusić do miękkości pod przykryciem. Pod koniec dodać miętę pieprzową oraz mąkę z octem. Chwilę razem pogotować. Podawać z pieczywem.
Jemioła (Viscum L.)
Zalecana jest osobom chorym na :
- epilepsje
- krztusiec
- gruźlice
- leczy niepłodność
- chorobę nadciśnieniową
W czasach współczesnych jest wyjątkowo cenioną rośliną leczniczą . Jest znana w całej Europie.
Jemioła jest rośliną pasożytniczą . Rośnie na gałęziach drzew liściastych. Korzeń jemioły znajduję się pod kora drzewa na którym pasożytuje . Korzeń posiada ssawki , dzięki którym roślina zaopatruje się w wodę oraz sole mineralne.
Owoc jemioły jest mięsisty , lepki o białawo- żółtym kolorze .
Surowcem na leki są pędy jemioły oraz liście z dolnych części pędów . Zbiera się je od wiosny do późnej jesieni . Są bogate w cholinę , wiskotoksyny i lektyny. Poprawiają one odporność organizmu.
Ziele jemioły pomaga przede wszystkim :
- miażdżyca
- nadciśnienie
Jemiołę stosuje się pomocniczo w konwencjonalnym leczeniu tych schorzeń .
Odwar z jemioły na nadciśnienie :
-2 łyżki ziela jemioły
-2 szklanki wody
Ziele jemioły zalać wodą , podgrzewać , ale nie doprowadzić do wrzenia przez ok. 30 minut . Przecedzić . Pić odwar 3 razy dziennie po ćwierć szklanki.
W aptece są dostępne gotowe leki na bazie ziela jemioły.
Jeżeli masz zamiar stosować w swojej terapii leki z jemioły , skonsultuj to z lekarzem.